Lokalizacja działki i charakter zabudowy ul. Warszawskiej zdeterminowały kształt architektury obiektu. Bryła szczelnie wypełnia lukę w pierzei ulicy. Pewne inspiracje odnaleziono w otaczającej zabudowie. Elewacja frontowa powtarza układ i rytm okien sąsiednich budynków, zachowując przy tym ich skalę i proporcje. Forma architektoniczna nawiązuje do kształtu i gabarytów sąsiadujących bezpośrednio z budynkiem śródmiejskich obiektów. Stanowi jednak zdecydowany akcent. Nowoczesny charakter, kolorystyka i wykorzystanie w projekcie różnorodnych materiałów elewacyjnych wyróżniają budynek na tle istniejącej zabudowy. Projektowany obiekt jest połączeniem form architektonicznych typowych dla tego obszaru ze współczesnym sposobem kształtowania zabudowy usługowo-mieszkaniowej w obszarze śródmiejskim. Najniższa i najwyższa kondygnacja budynku została cofnięta, co stanowi element łączący kompozycyjnie dwa odmienne architektonicznie obiekty sąsiednie. Z uwagi na konieczność znacznego nadwieszenia północnej części budynku, projekt jest bardzo złożony konstrukcyjnie, dzięki temu uzyskano optymalnie dużą powierzchnię użytkową oraz możliwość wjazdu na działkę pod budynkiem.